MOZOLE MİRACH:
Bir çocuk var ve birde kanayan acıları
Bir sokak var gördüğünde ağladı.
Acının çalısı battı,ömürün yarısı aktı
Göz kapaklarında mağlubiyet faslı.
Bilinç altı tuz buz ayna ömür yalancı sayfa
sen yaşamda tayfa o gemiden firarda.
Tek başınasın kendi dünyanda
Gördü sandı gözler oysa yedi kat ama.
SİTEM DEPRESİF:
Kaç sokak var gördüğümde ağladığım bilirmisin?
Yalnızlıktan midem bulanır gel desem gelirmisin?
Bitti demek zor alevi dost yüze düşman
Mumlar sönmez oldu bastığım nedenler hüsran!
Kader yazılmış madem oynamak düşer
Derdi içime atmak ya kanser yada verem eder
Eskilerde izler hafızamda sisler
Silinmeyen bir gerçek varsa çatlayan duvar çöker!
NAKARAT
KADER ELLERİNİN ARASINDAN YOK OLSUN
DARGIN ÇEHRE SAHİBİNE DOST OLSUN
SÖNEN MUM SONUNCU DÖNEN KUŞ HABERCİN OLSUN
SORULAR SUALİN SİTEMİN DUAN OLSUN
MOZOLE MİRACH:
Bilki amasız amansız acımasızdır elalem
Sen seversin o sever oyun biter divanem
Acıdan miden bulanır baş döner nerde çarem
Aramaktan dizler çöker omuz düşerki madem
Böylesin çocuk nedendir sebebi tüm olanların
Nedir amacı böylesine kafanı duvara vurmanın?
Herkes bilsin kalbin delik deşik fabrika
Söyle her gecende eller açık neden Allah'a
SİTEM DEPRESİF:
Böyleyim ki nedeni ben ve benden uzak insanlar
Kalbim eski fabrika ve yok artık o çalışanlar
Kim severse sevsin hayatta eşlik etsin
Benle kabre girsin isterdim çaldılar
Yoluma kilidi vurdu gidenin acısı faciası
Şimdi ömre törpü oldu gözyaşım ve hatırası
Kimse kapatamaz yanar canın tam ortası
Ateşi sönmez anladım ki geçmez artık sancısı
MOZOLE MİRACH:
Bir kalp var tam iki parça yarısı parça parça
Yarısı nerde sorma kimbilir hangi kolda
Sersefil beden kim kefil seven(Kim)?
Sebil gönül çeker o derdi kadere surat asma
Gidenler ardı hep viran geride yokki hiç kalan
Kim görmüşki zulmederken yanına kalmış vah oğlan
Çektin onca çileyi şimdi tebessüm vakti
Ayağa kalk silkelen yanında mozz daimi
SİTEM DEPRESİF:
Ben değil onlar oldu her zaman vefasız
Ben sefildim gecelerimde onlar kaldı cezasız
Şimdi başka kolda,şimdi başkasıyla
Gel de çek kolaysa yükümü sırtlan omzuna
Gülmek bana yakışmaz çehrem gülse ruh alışmaz
Bağlasanda durmaz demire çakılı dünya bıkmaz
Divane dostun yorgun içi kanar sorulmaz
Sende olmasan fırtınam,sular durulmaz..
MOZOLE MİRACH PART1:
Tovbe ettim büyüklüğümde küçüklüğüme gittim
Küçüklüğümde büyüttüğüm ağacım meyve verdi yiyemedim
Korkularla uyandığım her sabahta suratım ıslak
Ve penceremden şehrin görünen tarafı çırıl çıplak
Ancak güzel yönüde kendikendime oğrendiklerim
Kış aylarında yollar buzken okula geliş gidişlerim
11 yıl tam 4 kilometre yaz kış demeden git gel
Yırtık mont ve ayakkabıdan giren soğuk olamaz engel
9 yıl gördüğüm babam bir tokat bile vurmadı ve
11 aylık biraderi beşikte mozo salladı
Annem yarı baygın yatarken ben donuk bakardım (yea)
Elimde bir kolonya kendime gelmek için koklardım
Donan parmak uclarını hiç bir nefes ısıtamaz
Burnum akar mendil siler yara olur kapanmaz
Sorunsuz gecen bi gün ve dertsiz dakikam olmaz
Her gece gördüğüm o rüya gece peşimi bırakmaz
NAKARAT:
Büyüğüm küçüklüğüm bilinç altı
Yazılı geçmişim bilki dilim paslı
Ölüyüm-gölgem beden farklı
Yirmiye erdim 3 te 2 kaldı
MOZOLE MİRACH PART2:
Psikolojik depresyonlara anti depresanlar yarar
İltihap akar dişimden büyükannem elde ilaç zorlar
Diz kapaklarımda bisikletin eseri kabuklu yaralar
Geçmeyince sarılan kollar bacaklar sızlar
Kanayan yalnız yaralar deildi içimdeki cocukluğum
Aç geçirdiğim oğle yemeğinde mazeretim tokluğum
Kaybettiğim varlığım deil inan bana yokluğum
Asıl en cok koyan şey bilki bu yorgunluğum
Durgunluk bazen abartı kimi zaman bi sancı oldu
Elde olmayan nedenler evde boynu boğdu ve
Sorgu herdakika başka soruyu sordu sonra kovdu
Yanıldığım her gün benim için yorucu
İyi kötü 19 yılımı verdim adıma adıma mozz dedim
Ve adımı yazdım şarkıma bu yolsa ben başında
İyki doğdun şarkılarını okumasınlar kabullenmek
Zor iyiki doğdum iyiki varsın iyiki varım ben
Beni hatırlamadın mı yoksa hani zanlısını eylül yaptığın
Bir cihaneyete kurban bıraktığın gece
Darağaçlarında biri var diye haykırışımı 4 telli duvar arasında
Nötraliz bir etki gibi beynime vurduğun günlerde
İşkencelere yere dayanamayan dizlerimi çekip göğsüme ağladığım her saniye
Zaman içinde beni içten içten yiyip bitirene dek sürecek olan iki hece
Adım siyah!
Bıraktığın çocuk değilim artık bak hadi ellerime
Toprak dolu çatlaklarla yazdığım dizelerde
Gözyaşımdan arınan tenime kan kokularını yokluğunu
Anılarını alıp gittiğin yere sesim gelmeyecek sandın hee!
Ufuk Nakarat
Ah düşmüş her gününe gem vurmuş her sözüne
Bir hayalin peşine kurtuluşun yok mu?
Emre Verse
Haa! Aheste çek kürekleri mehtap uyanmasın
Bir aleme hayale dalan ab uyanmasın
Check ettim fiks çıksın en iyi bulun yıksın
Es geçtim dostum bıksın hafızan çıksın ısınsın
Valla sen aheste çek ki küreğin kırılmasın
Su uyanırsa kötü olur burda Water Style
Dalgalar santimetre kareye 3000 litre orda otur kal
Çarpar yüzüme yaşamın darbeleri dalgalar gibi yok mu sal
Al bunu al çekinme derdimiz bir baba yiyemedik bal
Ballı değildim ben sinerjiler cennetinde cehennemi yaşadım
En büyük yalnızlıktı belki de asıl alacakaranlık
Düştük moruk sonra tekrar kalktık aktık artık baktık ki
Gerçekler çok farklı insanlar çok değişik
Bukalemun gibi ayak uydurduk mutasyon değil bizde değiştik
Evvel Ahir zaman padişahları ferman verdi yeryüzünde dinlenmedik musiki kalmaya
Bu dertler son bula lugatlar rol ola bizde rapler kondu ya
Ortaya baba kalpler artık mono aaa
Acı büyük yara eski ama kalktım bi kere düşman daha dursun çelik akışım suydu haa!
Ufuk Nakarat
Ah düşmüş her gününe gem vurmuş her sözüne
Bir hayalin peşine kurtuluşun yok mu?
Viyolelerine sinmiş kaldır yüzünü bir de flu bak
Melekelerin ıslanmış daldır ruhuma kasvetini
Yak,yık davet al bu rap senin dakikasında 60 darbe davet
Az tek bir ölümü nasıl karşılarsa yüzün def et onu
Def-i bela kabilinen kah sevda tüneli kah cellatınla sohbet et
Gerillalarım usanmış eliyle notaları parçalar alel acele
Serilir iffet yere elim yüzüm yara bere içinde
İnsan içine çıkamam gayrı uzaktan ağrı duacıyım
Onca idamlığın arasında aklını yitirmiş bir darağacıyım
Karbeyazım yaz mevsimi şattafattan hala hayacıyım
Kral değilim zira fikrimciyim sayacıyım
Hicvin kuşa tutun ufukların namerti her kulak asan
Susta adında bomboş bir havayı yumrukla beni gör uzaktan
Ardına bakmadan topukla ilahi dokunuşun çığlığından dev sessiz bir opera
Yaratan aynı elleri katleden katil ben
Yırtılan karanlıktan süzülen aza bi sünger taşı
Trabzon'da yağmurlu bir cenaze sabahı
En çokta geride kalanın rahmetle ıslandığı her bir yan acı
Dur dokunma yaralarım kanasın kanasın
Söz mü verdi Karadeniz'in batıları mı arasın arasın
Mt Verse
Tek kişilik intihar özlem
Hasret bilinmeyen bir denklem ben
Keşke en çok beni sevsen gitsem
Uçurum kenarlarınada bu bedeni titrek ellerimde aşağı itsem
Yok ben daha acı almayım yeter bardağım yarıya kadar boş
İçimdeki canavar hainliğe ikna edilebilir güçte
Bir kader sanki çok hoş
İyi hadi bakalım bu şarkıda senin için gelsin sevdiklerin için
Ya da hiç sevemediklerin için
İçin dünün pişmanlığıysa cevap yarının dersi
Seçim yanlışlığın düşmanlığıysa sevap yaraların tersiyle alışmışlığın kurbanıysa
Mt boşlukların prensi derdi çok demek ki
Yok demek ki gözlerim solgun bir düşün
Sabahına günaydın çekingen bir bakış çiğ düşmüş her damladaydım
Bu rap kazayl oldu görmedin mi Karaçalı ve Mt okudu
Trabzon dinlemedin mi?
Dur dokunma yaralarım kanasın kanasın
Söz mü verdi Karadeniz'in batıları mı arasın arasın
ÖZKAN KILIÇ
|
